2013-08-06, 13:59:34
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 2013-08-06, 14:26:01 {2} przez canion1.)
fakt, juz sie poprawiam
Młodzi stażem nie wiedzą bo i skąd wiedzieć mają jak to drzewniej bywało. Ot zrobił 10 szt tomato isolated w wolnej chwili. i to zapewnialo sprzedaż na cay tydzień. lajcik. ale pociag stał na stacji. mozna było wejść, wyjść, na papierosa, drinka czy poprostu pogawedkę naświeżym powietrzu z kimś z innego wagonu. Jak to powiedział klasyk. Nudy Panie, nudy. Ale pewnego dnia, gdzieś tak w 2009 wszyscy poczuli lekkie szarpnięcie /pierwsza obniżka prowizji w historii stockowej industrii/ spojrzeli po sobie i zaczeli wskakiwać do wagonów. Pociag nie pedził jeszcze ale odjechał ze stacji. Jak kto miał kondycję to jeszcze dogonił po kilku miesiącach biegu. nieco zziajany ale dał radę. motorniczy przez megafon ogłosił że pierwszy raz tygodniowy upload przebił barierę 20 tys. to był szok. okazało sie że jedziemy całkiem szybko ale nadal nie na tyle żeby nie dało sie dogonić. za pociągiem widać było całkiem sporą grupę biegaczy. czasem ktoś rzucił im butelkę wody czy wilgotny ręcznik o przetarcia spoconego czoła ale raczej wspołpasażerowie niezbyt przychylnie patrzyli na ten odruch dobroci wie reczników i wod było coraz mniej. tak minął 2010,11 rok. Motorniczy komunikował o kolejnych rekordach30.60. 100 tygodniowo. z dobroci serca nie wspominał tylko że przy tej prędkości hamulec nie zadziala a przed nami zakręty. i tak, pasażerowie żyli w niewiedzy a lekki niepokoj wzbudzały tylko szklanki spadające ze stołow na zakrętach. czasem zza okien dochodził jakis swist. to niedoszły paseżer który próbował wskoczyć w pełnym biegu zakładając na motorniczym forum wątek o walorach technicznych jego drezyny/ . Pociąg nabierał prędkości o ktorej motorniczy nawet nie śmiał marzyć kilka lat temu. a i techniczne ten zestaw nie był gotowy na taki speed. i choć wiekszość pasażerów dorzucała do kotła byli też tacy którym to wspolne dążnie do celu sie nie spodobało i zaczeli budować swoj własny hiperspeedtrain. nieoczekiwanie, pewnego dnia, abył to już rok 2011 , całkiem sporo pasażerów sie zorientowalo że nie są już pasażerami tylko siapią łopatami od rana do nocy ładując węgiel do kotła. nawet czasem któryś coś ponarzekał że 20 godzin pracy na dobę to lekka przesada ale wtedy motorniczy brał za fraki i wypierd... z pociągu. a wracać specjalnie do czego nie było bo wokół finansowa pustynia PKP wiecznie cierpiąca na niedoinwestowanie i słabą infrastrukturę. i tylko ten transświatowyekspress lśnił w słońcu jak kwiat róży pośród piasków pustyni. wielu pogodziło sie z losem i zamienili wytworny garnitur pasażera w nieco mniej wytworny ale za to wygodny robotniczy drelich. i tylko ta świadomość że nadal jednak jadą w srebrzystej strzale poprzez spaloną słońcem pustynię powstrzymywała ich przed szukaniem własnej drezyny. tym bardziej że z rozkładu jazdy znikały kolejne połączenia a dawne super ekskluzywne linie kolejowe IS pogubiły wagony. nastał czas wyboru.
c.d.n
Młodzi stażem nie wiedzą bo i skąd wiedzieć mają jak to drzewniej bywało. Ot zrobił 10 szt tomato isolated w wolnej chwili. i to zapewnialo sprzedaż na cay tydzień. lajcik. ale pociag stał na stacji. mozna było wejść, wyjść, na papierosa, drinka czy poprostu pogawedkę naświeżym powietrzu z kimś z innego wagonu. Jak to powiedział klasyk. Nudy Panie, nudy. Ale pewnego dnia, gdzieś tak w 2009 wszyscy poczuli lekkie szarpnięcie /pierwsza obniżka prowizji w historii stockowej industrii/ spojrzeli po sobie i zaczeli wskakiwać do wagonów. Pociag nie pedził jeszcze ale odjechał ze stacji. Jak kto miał kondycję to jeszcze dogonił po kilku miesiącach biegu. nieco zziajany ale dał radę. motorniczy przez megafon ogłosił że pierwszy raz tygodniowy upload przebił barierę 20 tys. to był szok. okazało sie że jedziemy całkiem szybko ale nadal nie na tyle żeby nie dało sie dogonić. za pociągiem widać było całkiem sporą grupę biegaczy. czasem ktoś rzucił im butelkę wody czy wilgotny ręcznik o przetarcia spoconego czoła ale raczej wspołpasażerowie niezbyt przychylnie patrzyli na ten odruch dobroci wie reczników i wod było coraz mniej. tak minął 2010,11 rok. Motorniczy komunikował o kolejnych rekordach30.60. 100 tygodniowo. z dobroci serca nie wspominał tylko że przy tej prędkości hamulec nie zadziala a przed nami zakręty. i tak, pasażerowie żyli w niewiedzy a lekki niepokoj wzbudzały tylko szklanki spadające ze stołow na zakrętach. czasem zza okien dochodził jakis swist. to niedoszły paseżer który próbował wskoczyć w pełnym biegu zakładając na motorniczym forum wątek o walorach technicznych jego drezyny/ . Pociąg nabierał prędkości o ktorej motorniczy nawet nie śmiał marzyć kilka lat temu. a i techniczne ten zestaw nie był gotowy na taki speed. i choć wiekszość pasażerów dorzucała do kotła byli też tacy którym to wspolne dążnie do celu sie nie spodobało i zaczeli budować swoj własny hiperspeedtrain. nieoczekiwanie, pewnego dnia, abył to już rok 2011 , całkiem sporo pasażerów sie zorientowalo że nie są już pasażerami tylko siapią łopatami od rana do nocy ładując węgiel do kotła. nawet czasem któryś coś ponarzekał że 20 godzin pracy na dobę to lekka przesada ale wtedy motorniczy brał za fraki i wypierd... z pociągu. a wracać specjalnie do czego nie było bo wokół finansowa pustynia PKP wiecznie cierpiąca na niedoinwestowanie i słabą infrastrukturę. i tylko ten transświatowyekspress lśnił w słońcu jak kwiat róży pośród piasków pustyni. wielu pogodziło sie z losem i zamienili wytworny garnitur pasażera w nieco mniej wytworny ale za to wygodny robotniczy drelich. i tylko ta świadomość że nadal jednak jadą w srebrzystej strzale poprzez spaloną słońcem pustynię powstrzymywała ich przed szukaniem własnej drezyny. tym bardziej że z rozkładu jazdy znikały kolejne połączenia a dawne super ekskluzywne linie kolejowe IS pogubiły wagony. nastał czas wyboru.
c.d.n